پیشرفت از مرحله ۱ به مرحله ۲ می تواند ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد. و هیچ راهی برای پیش بینی پیشرفت فردی وجود ندارد.
متاسفانه تا کنون برای از بین رفتن سلول ها دلیل مشخصی به دست نیامده است. بیماری پارکینسون جزو شایع ترین مشکلات دستگاه عصبی در افراد مسن می باشد و غالبا پس از ۵۰ سالگی بروز می نماید.
۲. لرزش اساسی: این بیماری اختلال حرکتی رایجی است که موجب بُروز لرزشی می‌شود که اغلب در دست‌ها یا بازوها به‌چشم می‌خورد.
البته، این علائم ممکن است علائم بیماری‌های دیگر هم باشند و حتی اگر فردی به این علائم دچار باشد، به این مفهوم نیست که دچار پارکینسون شده است. دانشمندان هنوز درحال‌مطالعه برای درک این ارتباط هستند.
مرحله ۱ خفیف ترین شکل پارکینسون است. در این مرحله، ممکن است علائمی وجود داشته باشد، اما به اندازه کافی شدید نیستند که با کارهای روزانه و سبک زندگی کلی تداخل داشته باشند.
پارکینسون از الگوی گسترده‌ای پیروی می‌کند. سرعت پیشرفت بیماری در افراد مختلف متفاوت است. علائم معمولا با خواب در بیماری پارکینسون گذشت زمان بدتر و علائم جدیدی در میانه‌ی راه ظاهر می‌شوند. پارکینسون همیشه روی طول عمر فرد بیمار تأثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند موجب تغییر درخورتوجهی در کیفیت زندگی شود.
امروزه درمان خاصی برای پارکینسون پیدا نشده است؛ اما خوشبختانه بر اساس تحقیقاتی که انجام شده است، می‌توان در آینده ی نزدیک به درمان قطعی پارکینسون دسترسی پیدا کرد.
داروی مبتنی بر حشیش ممکن است حملات تشنجی را در کودکان مبتلا به صرع دشوار کاهش دهد
افراد چنانچه متوجه هر یک از علائم مذکور در خود شوند ؛ بخصوص این که این علائم در یک سمت بدن بیش از سمت دیگر باشد ، باید سریعا به بهترین متخصص مغز و اعصاب در تهران و شهر محل زندگی خود مراجعه کنند تا تحت بررسی قرار گیرند.
بیماری پارکینسون با وجود برخی علائم قابل تشخیص مشخص می شود. این علائم شامل لرزش یا لرزش غیرقابل کنترل، عدم هماهنگی و مشکلات صحبت کردن است.
در حالت کلی، موادی که حاوی زیادی از ویتامین ها هستند، می توانند افراد را در برابر ابتلا به بسیاری از بیماری ها و به خصوص پارکینسون محافظت نمایند.
پارکینسون می‌تواند در افراد مختلف به شکل‌های متفاوتی بُروز کند. بسیاری از افراد ممکن است برخی نشانه‌ها را داشته باشند؛ ولی برخی دیگر خیر.
گاهی اوقات داروهای مورد استفاده برای انواع دیگر زوال عقل می توانند مفید باشند.
مرحله‌ی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمه‌ی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.